Obejmuje północną część Tatr Wysokich i Tatr Zachodnich z najwyższym szczytem Rysami i chroni jedyny w Polsce fragment pasma górskiego o krajobrazie alpejskim. Bogata i urozmaicona rzeźba terenu w postaci urwistych szczytów i ścian, wiszących dolin, kotłów lodowcowych, kominów, jezior górskich, potoków, siklaw, dolin z licznymi jaskiniami. Powierzchnia wynosi 21164 ha.

      Bogata i zróżnicowana roślinność górska i wysokogórska o układzie piętrowym. W reglu dolnym resztki boru mieszanego jodłowo-bukowego ze świerkiem. W reglu górnym dominuje bór świerkowy z domieszką jaworu, modrzewia i skupieniami limby. Zwarte połacie kosodrzewiny z brzozą karpacką, różą alpejską i in. wysokogórskie murawy (hale) z dębikiem ośmiopłatkowym, wierzbą żyłkowaną, pierwiosnką maleńką, fiołkiem alpejskim. Najwyższe piętra stanowią skaliste turnie ze skąpą roślinnością (mchy, porosty, lepnica bezłodygowa). Liczne rośliny chronione - limba, szarotka alpejska, szafran spiski, goryczki, dziewięćsił bezłodygowy. Park najbogatszy w zespoły endemicznej roślinności, np. skalnica tatrzańska, ostróżka tatrzańska, warzucha tatrzańska.

      Gatunki wysokogórskie, m.in. kozica i świstak chronione od 1868r., a ponadto niedźwiedź brunatny, ryś, gronostaj; z ptaków orzeł przedni, puchacz, pomurnik, płochacz skalny, mantel; z  płazów: salamandra plamista. Reliktem dyluwialnym jest skorupiak - skrzelopływka bagienna.

Mieguszowieckie Szczyty nad Morskim Okiem


 Góra dokumentu   Powrót - Parki  <<<< Poprzedni <<< >>> Następny >>>