WŁADYSŁAW PASTUSZKA

Urodzony 19 X 1905 r. w Rzeczniówku.
Ukończył Wydział Prawa na  Uniwersytecie Lubelskim i  tam też uzyskał aplikację sędziowską. Pracował na stanowisku sędziego śledczego w  Łodzi, a  następnie pełnił funkcję sędziego okręgowego w  Warszawie.
W 1939  r. został aresztowany przez bolszewików w  pociągu i  osadzony w  więzieniu w  Kozielsku.
W 1940 r. został zamordowany w Katyniu *.




      * Zbrodni katyńskiej dokonano na części oficerów Wojska Polskiego, którzy w  trakcie uzgodnionej z III  Rzeszą agresji ZSRR na Polskę zostali po 17  września 1939 na terytorium Polski w  różnych okolicznościach rozbrojeni i  zatrzymani przez Armię Czerwoną jako jeńcy wojenni. Zostali oni przekazani następnie NKWD, które skupiło ich w  utworzonym specjalnie systemie obozów NKWD dla jeńców polskich. Nastąpiło to po oddzieleniu oficerów od jeńców szeregowych i  podoficerów, którzy zostali przekazani stronie niemieckiej, skierowani do  pracy przymusowej w  systemie GUŁAGu lub zwolnieni. NKWD aresztowało również oficerów i  podoficerów Policji Państwowej i  Korpusu Ochrony Pogranicza. W  wyniku rozlicznych działań mających miejsce do marca 1940  r., m.in.  przemieszczeń, wyselekcjonowaniu osób gotowych do  współpracy po  indywidualnych szczegółowych przesłuchaniach wszystkich jeńców[7], aresztowaniach w  obozach, praktycznie wszystkich polskich oficerów przetrzymywanych w  ZSRR – ok. 15  tysięcy, NKWD skoncentrowało w  trzech obozach specjalnych: kozielskim, starobielskim i  ostaszkowskim (gdzie przetrzymywani byli oficerowie policji, Straży Granicznej i KOP).

     Przez jakiś czas tylko te  fakty były pewne, gdyż od  wiosny 1940 roku oficerowie nie dawali znaków życia, w  szczególności ich rodziny przestały otrzymywać od  nich korespondencję. Ustalenia wykonane począwszy od  roku 1943 były przemilczane lub odrzucane przez ZSRR.

5 marca 1940 r. Ławrientij Beria – Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych ZSRR skierował do  Józefa Stalina notatkę nr  794/B  (794/Б), w  której po zdefiniowaniu, że polscy jeńcy wojenni (14 736 osób – w  tym 97 proc. Polaków) oraz więźniowie w  więzieniach Zachodniej Białorusi i  Ukrainy (18 632 osoby, z tego 1207 oficerów – w tym ogółem 57 proc. Polaków) stanowią "zdeklarowanych i  nie rokujących nadziei poprawy wrogów władzy radzieckiej", stwierdził, że  NKWD ZSRR uważa za uzasadnione:
      · rozstrzelanie 14,7 tys. jeńców i  11 tys. więźniów, bez wzywania skazanych, bez przedstawiania zarzutów, bez decyzji o  zakończeniu śledztwa i  aktu oskarżenia,
      · zlecenie rozpatrzenia spraw i  podejmowania decyzji trójce w składzie: Wsiewołod  Mierkułow (wpisany odręcznie prawdopodobnie przez Stalina powyżej skreślonego nazwiska Berii), Bogdan  Kobułow, Leonid  Basztakow.



      Notatka posiada cztery zatwierdzające podpisy: Stalina, Woroszyłowa, Mołotowa i  Mikojana oraz dopiski – Kalinin – za, Kaganowicz – za.  Zgodnie z notatką Biuro Polityczne KC  WPK (b) tego dnia wydało decyzję nr  P13/144 z  zaproponowaną przez Berię treścią.

      14 marca w gabinecie Bogdana Kobułowa, szefa Głównego Zarządu Gospodarczego NKWD, odbyła się narada. Uczestniczyło w  niej kilkanaście osób, wśród nich szefowie Zarządu NKWD obwodu smoleńskiego, kalinińskiego i  charkowskiego, ich zastępcy oraz komendanci wojskowi zarządów obwodowych NKWD. To  im wówczas zlecono wymordowanie jeńców. 22  marca Beria wydał rozkaz nr  00350 „O rozładowaniu więzień NKWD USRR i  BSRR” – w  tych więzieniach większość więźniów stanowili polscy oficerowie i  policjanci. 1  kwietnia z  Moskwy wyszły trzy pierwsze listy – zlecenia skierowane do  obozu ostaszkowskiego. Zawierały nazwiska 343 osób i  były początkiem akcji „rozładowania obozów”.




      Ofiary dokonanej zbrodni stalinowskiej zostały pogrzebane w zbiorowych mogiłach – w  Katyniu pod Smoleńskiem, Miednoje koło Tweru, Piatichatkach na  przedmieściu Charkowa i  w  przypadku 7  tysięcy ofiar w  innych nieznanych miejscach[3]. Zbrodnia była przeprowadzona w  ścisłej tajemnicy, ale już w  1943  r. Niemcy wiadomościach radiowych ujawnili światu istnienie zbiorowych grobów w  Katyniu (na Smoleńszczyźnie – terytorium ZSRR okupowanym w latach 1941-1943 przez III Rzeszę), co dało początek wyżej wymienionemu terminowi.


Ballada „Katyń 1940” (ostatni list) - słowa i  muzyka Lech  Makowiecki
III nagroda w konkursie ogłoszonym przez ZAKR, MON i RZAWP
na piosenkę patriotyczno-wojskową, Warszawa 15.08.2007r.

Skreślam dziś do Ciebie kilka słów,                  (C, D, e)
Chociaż wiem, nie dojdą chyba znów...           (C, D, e)
Piszę stąd do Ciebie ten ostatni raz:               (C, D, G, e)
Żegnaj już, kochanie... Na mnie czas...            (C, D, e)

Nocą wciąż te same miewam sny:
Piękną panną młodą jesteś w nich...
Synek pewnie urósł... Za mnie przytul go...
Teraz jeszcze trudniej odejść stąd...

Aaa...
Teraz jeszcze trudniej odejść stąd...

W takiej, jak ta, chwili chce się żyć...
Wszystko jest nieważne - byle być...
Lecz wyboru nie dał dobry Bóg;
Stoję dziś u kresu moich dróg...

Każą nam wysiadać... To już tu?...
Ten brzozowy lasek - to mój grób...
Jeszcze tylko westchnę jeden raz...
Jeszcze myśl ostatnia: Kocham Was...


Więcej o Katyniu www.pamietamkatyn1940.pl

     




Ostatnia modyfikacja:   6:06, 27-04-2010
Liczba odwiedzin:  4481
Ostatnia wizyta godzina  05:58,  11 stycznia 2025